Çocukluk kariyerim: Buz pateni!

İnsan her zaman yakınlarından ve onların zevklerinden etkilenir. Benim biri benden iki, ötekisi yedi yaş büyük iki kardeş kuzenim var. İkisi de çocuk yaşlarındayken buz pateni yarışlarını yakından takip ederdi. Şampiyonalar önce video kasetlere kaydedilir; sonra da aile konseyinde uzun uzun yorumlanarak izlenirdi. Bu konseylerden hatırladığım ve en hoşuma giden şey büyüklerin de katılımıydı. Halam, eniştem, annem, babam bir anda uzman patenci kesilir yorumlar yaparlardı.

10-12 yaşlarındayken, ben de kuzenlerimin bu yoğun buz pateni ilgisinden etkilenmiş ve bir gün iyi bir patenci olmanın hayalini kurmuştum. Kurmuştum tabii... Hayatımda buz pateni kayma tecrübem ya iki ya da üç kezle sınırlıdır. Ne hayaliyse bu?

Bir de 'Paten Diskosu' özlemim var yıllardır. Amerikan filmlerinden gelen. Ancak henüz böyle bir mekanla karşılaşmadığım için bunu bir türlü gerçekleştiremedim.

Neyse... 90'lı yıllarda ünlü patenci kardeşler Isabelle ve Paul Duchesnay'e hayrandık. Onların 1990 şampiyonasındaki dansını biz de yapardık.

Tabii, ufacık bir farkla. Salondaki halının üzerinde. Buzun üzerinde olmadığımız için de çok başarılıydık. En büyük kavgamız şuydu: 'Kim Isabelle, kim Paul olacak?'

Herkes iki dansı da iyi bilirdi. Ne olur ne olmaz, o buluşmada kimin kim olacağı belli olmaz. Ayrıca kimse de hareketleri doğru dürüst bilmediği için halının üzerinde, popo üstü düşüp tüm aileye rezil olmak istemezdi.

O zamanlar İstanbul'da yalnızca bir pist vardı. Her İstanbullu'nun hayatında mutlaka bir Korukent macerası bulunur. Oysa şimdilerde bu iş, alışveriş merkezlerine kurulan daracık alanlarda yapılıyor.

Not: Esas dans 1. dakikadan sonra başlıyor :)